Modus Operandi


-Ποιοι; Άτομα με ενδιαφέρον για την τέχνη και την έκφραση/Φοιτητές, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες/Όλοι όσοι νιώθουν τέτοιοι/Διάθεση για μοιρασιά και ανταλλαγές, σημείο κλειδί/Ναι, εσύ.

-Πώς; Άρθρα και συζητήσεις/Ο σκοπός, να δίνουν το γενικό στίγμα ενός καλλιτέχνη και τις απαραίτητες πληροφορίες και λίνκς ώστε να εμβαθύνει όποιος γουστάρει.

-Πού; Είστε ήδη εκεί/Στο Myspace,facebook κτλ/ Στους δρόμους/ Στα σχόλια, ελπίζουμε/Ναι, εσύ.

-Πότε; Προσπάθεια για ένα σταθερό ρυθμό, περίπου εβδομαδιαίο/Όχι καταιγισμός πληροφοριών.

-Τι; 3 γενικοί άξονες, λόγω περιορισμένου χώρου και χρόνου/Εικαστικές τέχνες,τέχνη του
δρόμου και αρχιτεκτονική/Που και που, γενικότερα ποστ, ματιές αλλού/ Ελπίζουμε συζητήσεις, σχετικές με τα θέματα/Ναι, εσύ.

-Γιατί; Στην Ελλάδα πολλές τέχνες δεν εκτιμούνται/Ο καθένας μας βλέπει τα πράγματα διαφορετικά και έχει τα δικά του γούστα που μπορεί να μοιραστεί.


28.7.09

Αλέξανδρος Βασμουλάκης

Γεια χαρά σε όλους!
ήρθε η ω΄ρα να αναφερθ΄ω σε έναν έλληνα καλλιτέχνη που ήθελα καιρό και θαυμάζω χρόνια!
ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης γνωστός στους γκραφιτάδες και ως zap51 είναι πλέον ένας από τους σημαντικότερους νέους καλλιτέχνες στον κόσμο.
Είναι γεννημένος στην Αθήνα το 1980 και έχει σπουδάσει καλές τέχνες στην σχολή καλών τεχνών της Αθήνας και αυτήν την περίοδο εργάζεται ως free lancer.
Ο Βασμουλάκης ξεκινώντας από το graffiti όπως πολλοί συνεχίζει ζωγραφίζοντας μεγάλα κτήρια στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο και αναπτύσσωντας ένα πολύ προσωπικό στυλ κολλώντας υφάσματα και αντικέιμενα στους τοίχους που σχηματίζουν και τις τελικές του πολύ ιδιαίτερες μορφές! η τελευταία και νόμιμη δουλειά του σε τοίχο είναι αυτή: Εχει ασχοληθεί επίσης με κάποιες εγκαταστάσεις επιτυχώς κατά την γνώμη μου εχουν πετύχει αρκετάκαι έχει κάνει και πολλές διαφημίσεις για μεγάλες εταιρίες!
Τον Φλεβάρη του 2009 πραγματοποίησε και την πρώτη του ατομική έκθεση (Ηey ho!) στην γκαλερι a.antonopoulou.art στου ψυρρή!
όσον αφορά την έκθεση μπορείτε να διαβάσετε και αυτό το κειμενακι στα αγγλικά καθώς την περιγράφει πολύ ωραία:

The revolution begins from within. Deviating Greece's political inanity Alexandros Vasmoulakis introduces his individuals, as he refers to his figures, in a massive, dark and white, melting party.

"Individual means indivisible", says Vasmoulakis, "any singular thing, the basic unit, subject or object, the one who suffers or the one who hurts, a bachelor or the couple among strangers, any specific object in a collection". Yet individuals interweave in front of Vasmoulakis's eyes in an unforeseen way.

His present work culls from faces and sentiments. Wide-open colorful eyes, shattered bodies, at times dynamic at times paralyzed isolated or coupled Vasmoulakis' individuals debate openly with the audience in the most sharp and eloquent way. Hey Ho! they scream through Syd Barrett's lyrics, Here we go ever so high, rising in revolt initially against some obscure, erotic probably, opponent but essentially against their same self.
"Couples, when they quarrel, are mutually defeated and the losses of this idle fight are hardly countable. Meanwhile, inner conflict is even more blurry and scarcely conscious", says Vasmoulakis. For him corruption hides a shine and in the same time beauty and bliss cloak their seed of decay. Not every conflict has a winner to display and every victory is adulterated with defeat.
"I cannot really relate to the common sense of ugliness;" continues Vasmoulakis, "in Berlin sidewalks are well arranged, straight and wide with beautiful - artistic decoration, street lamps, railing etc, whereas in Athens sidewalks are like the rough sea! all cracked, dirty and narrow, with those awful manholes that make terrible noise when you step on them. The actual hell of pedestrians! I really find this ugliness beautiful."

Inculcated with the principals of ironic-metaphoric language Alexandros Vasmoulakis in his present work uses oppositions to elucidate, ambiguities to emphasize, crystal clear signs to puzzle; like an artistic roamer he defies the borderlines between painting and drawing, street art and installation, unfolding bravely the first steps of each piece in its final form, prompted by an instinctive disgust of secretiveness and using the blank space as a way to open up the painting.

Hey Ho! Here we go ever so high, is the call for a stroll amongst Alexandros Vasmoulakis's individuals and their rioting, if still, point of view.


Kouroubalis, January 2009 το site του είναι εδώ
πολύ καλά στημένο και εκεί μπορείτε να δείτε και ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς του!

24.7.09

MVRDV

Χαίρετε, αγαπητά μπιφτέκια του διαδυκτίου (τάδε έφη urfurslaag)

σήμερα θα σας μιλήσω για ένα πρωτοπόρο αρχιτεκτονικό γραφείο απο την ολλανδία, ονόματι MVRDV...

Πρόκεται για ''στυγνούς φορμαλιστές'', όπως τους κατηγορούν διάφοροι, όμως για μένα οι αρχιτεκτονική τους είναι ένα φάρμακο κατά της κατάθλιψης. Και πολύ έξυπνη...

Το πιο διάσημο έργο τους είναι οι κατοικίες στο silodam, στις παλιές προβλήτες του λιμανιού του Άμστερνταμ. Οι MVRDV για τις κατοικίες αυτές μεταμφιέστηκαν σε ναυπηγούς, και έχοντας δεί το αποτέλεσμα, σας συνιστώ να παραγγείλετε το πλοίο σας σε αυτούς. Οι φωτό είναι όλες δικές μου.







Όπως καταλαβαίνετε, το κόνσεπτ έχει να κάνει με τις στοίβες κοντέινερ των λιμανιών, και δή του ρότερνταμ, που είναι η βάση του γραφείου και η πιο σημαντική του εππιροή. Λε πτομέρεια: Φτάνεις στο ''πλοίο'' απο την προβλήτα (όπως φένεται στην πρώτη φωτό) και μπορείς να το διασχίσεις για να φτάσεις σε μια πλατφόρμα ανοιχτή στο κοινό απο τιν πλευρά του λιμανιού. Την πλατφόρμα αυτή δυσκολεύτηκα να την αποχωριστώ...

Οι MVRDV έχουν καταπιαστεί πολύ με αυτού του είδους ''αντισυμβατική'' κατοικία, παραδείγματα της οποίας βλέπετε εδώ, εδώ, εδώ,
εδώ, εδώ, εδώ .

Το αριστούργημα τους για μένα, που εντάσσεται στην ίδια κατηγορία ''αντισυμβατικής'' μαζικής κατοικίας, είναι αυτό:


Το edificio mirador, είναι μία πολυκατοικία στη μαδρίτη, που έκαναν οι MVRDV σε συνεργασία με τη bianca lleo. Τα γκρί και ασπρά και μαύρα κομμάτια, αντιγράφουν τυπολογίες των καταθλιπτικών πολυκατοικιών των ευρωπαικών προαστίων, ενώ οι πορτοκαλί λωρίδες είναι κοινόχρηστοι χώροι, σκάλες, μπαλκόνια και ταράτσες. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι στο κτίριο αυτό θεματοποιείται η αντίθεση μεταξύ της παλιάς πολυκατοικίας και της νέας.
Φυσικά, πολύ δυνατό σημείο αυτού του κτιρίου είναι και η υπερηψωμένη πλατεία.

Παραπάνω φώτο (ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ): 1,2,3,4,5,6,7,8,9,... άπειρο (πλακίτσα).


Αυτά απο τους MVRDV, να είστε-περνάτε-ζείτε-σκέφτεστε-ΤΡΩΤΕ-πίνετε-κοιμάστε-πηδιέστε καλά!

19.7.09

Rob Sweere και Silent Sky Project

Πριν λιγες μερες εγινε στην Αθηνα και συγκεκριμενα πανω στον λοφο του Στρεφη το Silent Sky Project του Ολλανδου φωτογραφου Rob Sweere.Tο Silent Sky βασιζεται στην ιδεα οτι ο ουρανος ειναι το στοιχειο που ενωνει ολους τους ανθρωπους της γης,οπως αλλωστε και ο ιδιος ο πλανητης στον οποιο ζουμε.Ο φωτογραφος καλει μια ομαδα ανθρωπων(υπαλληλους μιας εταιριας,κατοικους ενος χωριου ή πολης κτλ)και τους οδηγει να ξαπλωσουν σε μια τοποθεσια και για 30 λεπτα ο στοχος ειναι η απολυτη ησυχια , η σιωπηλη συνομιλια των ανθρωπων που συμμετεχουν με τον ουρανο και η συνειδητοποιηση της ενωσης τους με τον υπολοιπο κοσμο.Παραλληλα ο φωτογραφος αποτυπωνει αυτο το γεγονος.
Αυτος ειναι και ο λογος που ο Rob Sweere δεν θεωρει τον εαυτο του φωτογραφο αλλα περισσοτερο δημιουργο διαδραστικων project που ο ιδιος αποτυπωνει φωτογραφικα.Θελει ο ανθρωπος να επικοινωνει αμεσα με το εργο τεχνης,να ειναι το εργο τεχνης αλλα και παραλληλα να νιωθει οτι αυτο στο οποιο συμμετεχει εχει ενα σκοπο και νοημα.Ο Rob Sweere εχει εργαστει για εταιριες,ερευνητικα κεντρα και μουσεια οπου τον εχουν καλεσει για να εγκαταστησει τα διαδραστικα του εργα(και εκτος του Silent Sky) στους χωρους τους.
Το Silent Sky Project εχει πραγματοποιηθει σε 33 χωρες σε ολοκληρο τον κοσμο με 34 την Ελλαδα φετος.Ο Rob Sweere εχει ταξιδευσει και εχει προσπαθησει να ενωσει τους ανθρωπους πολλες φορες κατω απο δυσκολες συνθηκες,καιρικες αλλα και περιπτωσεις οπως σε μια βραζιλιανικη φαβελα που οι φωτογραφιζομενοι φοβοντουσαν οτι θα τους πυροβολισουν επειδη ηταν εκτεθημενοι ή στην παλαιστινη που ηρθε η αστυνομια...

εδω το site του Rob Sweere : site

15.7.09

ΑBOVE

Αμερικανός καλλιτέχνης του δρόμου γεννημένος το 1981.
Η δράση του σε ολό κληρο τον πλανήτη ξεκινά το 1995 με τα σχέδια του να γεμίζουν τα τρένα της California.
ο above ταξιδεύει συνεχως από τότε δείχνωντας την δουλειά του σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιώντας κάθε μέσο και τρόπο..
λεωφορεια,τοιχοι,μετρο,καλωδια της ΔΕΗ και καμβάδες!
δεν σταματά λοιπόν να ταξιδεύει και να όνομάζει τα ταξίδια του ανάλογα με τον προορισμό του.
Χαρακτηριστικά του είναι τα stencils του με πολύ έντονο πολιτικό και κοινώνικο μύνημα τις περισσότερες φορές!
τελευταίες του δουλειές έγιναν τον Ιούνη του 2009 στη Μαδρίτη




ανεβάζω μία φωτογραφία απο κάθε του ουσιαστικό κομμάτι δουλειάς!
δν άντεξα να μην κάνω ποστ γτ έχω λιώσει στο μοναδικό site του!
πολλές πληροφορίες για τον καλλιτέχνη μπορείτε να βρείτε στο wikipedia
βίντεο από πολύ πρόσφατη δουλειά του
επίσης στο site του έχει και shop.
απολάυστε τον και συζητήστε τον!

12.7.09

h.o.p.e.

λιγες ωρες πριν φυγω απο βερολινο:)

ε λοιπον μετα απο συζητησεις γυρω απτο στριτ αρτ στην ελλαδα, εχω απογητευτει βλεποντας οτι η πλειονοτητα των εγχωριων στριτ-αρτιστς ειτε αντιγραφει ειτε μενουν στασιμοι.

(δε θα πω κτ παραπανω εκτος απο οτι το θεωρω ξεφτιλα.χε)


ε λοιπον, απογητευμενη απο ολα αυτα και χωρις τιποτα να με εχει ξετρελανει ετσι κ αλλιως μπορω να πω οτι επιμενω να θεωρω κορυφαιο ελληνα στριτ αρτιστ (και οτι αλλο ειναι) τον h.o.p.e.

ε ειναι που βλεπω απειρα πραγματα διαφορετικα(video art, performances, street art), ειναι που μου φαινονται αυθεντικα ειναι ολα αυτα
φυσικα μιλαμε παντα για προσωπικη μου αποψη, απο οσα εχω δει στο δρομο και στο μαισπεις.














δεν εχω πολλα να πω γιατι βασικα απλα μ αρεσει πλ
μπορειτε αν τον βρειτε στο μαισπεις

8.7.09

Miel Béton.

Καλησπέρα παίδες. Σας γράφω απο παρίσι.

Ως εκ τούτου λοιπόν, θα γράψω για κάτι σχετικό με την πόλη αυτή, αλλά και με τις πόλεις γενικά. Δεν πρόκεται ακριβώς για αρχιτεκτονική, όμως δεν θα το λεγα ούτε performing art ή τέχνη του δρόμου.

Πρόκεται για ένα προτζεκτ του Olivier Darné και της ομάδας parti poétique (ως παράφραση του parti politique που σημαίνει πολιτικό κόμμα), με σκοπό να μελετήσουν την αστική ζωή και να μιλήσουν για κρυμμένα ''κομμάτια'' της πόλης. Ως εδώ ακούγεται απλό. Όμως ακούστε τι έκαναν:

εγκατέστησαν μελίσσια σε ταράτσες σπιτιών, κρεμασμένα απο δέντρα στους δρόμους, η στη μέση round-about μέσα στους θάμνους.

Το όνομα του πρότζεκτ: Nectar Urbain (αστικο νέκταρ) και το όνομα του προιόντος: Miel Béton (μέλι μπετόν).





και εδώ για μένα αρχίζει όλο το ενδιαφέρον, γιατί το μέλι αυτό βγήκε παρα πολύ καλό βασικά. Μάλιστα, αποδείχθηκε οτι ο άνθρωπος, μεταφέρει μια μεγάλη ποικιλία σπόρων και γύρης στην πόλη, που έκαναν το μέλι πολύ ιδαίτερο ως πρός την σύνθεση και άρα και τη γεύση. Το Μέλι Μπετόν πήρε βραβεία και τα πάντα, ενώ το άλλο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα είχε να κάνει με την σύνθεση της πόλης. Κατα βάση βγήκε το συμπέρασμα οτι μερικοί θάμνοι σε ενα round about, ή μια συστάδα δέντρων, η μία πράσινη στέγη, ή μια παιδική χαρά ή ένα μικρό πάρκο άλλαζαν κατα πολύ τη σύνθεση του μελιού, πράγμα που μας μιλάει για τη σημασία τους στην πολεοδομία.

Για τους γαλλομαθείς, ιδού ενα βίντεο που μιλάει για το όλο πρότζεκτ πολύ πιο κατανοητά απο οτι μίλησα εγώ:


και ιδού μερικά σάιτ:
parti-poétique
olivier darné
wildproject.fr

δυστυχώς, όλα στα γαλλικά. Δεν βρήκα τίποτα στα αγγλικά, ζητώ συγγνώμη.
Αυτά απο paname, χαιρετίσματα σε όλους.

2.7.09

Βασιλης LOL-OS

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!

οταν ψωνιζεις κομιξ και σου λεει ο φιλος πωλητης, "ρε αυτο το ειδες?" και σου δειχνει κομικ της marvel, wolverine, one shot που να γραφει πανω ενα ελληνικο ονομα, οπου εχει κανει το "special back-up" δεν εχεις παρα να δωσεις αυτα τα 4 ευρο στο hollywood των κομιξ και να κανεις μοκο..

το προσωπο της ημερας λοιπον ειναι ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΩΛΟΣ

αναγνωρισμενος ελληνας κομιστας που το ονομα του πια θα δειτε και σε κομικ της marvel, της image comics και της oni press..

προσωπικα βρισκω τη δουλεια του να εχει πολυ ενδιαφερον!

δεν θα γραψω εγω αλλα, απλα θα παραθεσω ενα κειμενο απο το site του.. στα αγγλικα.. :P

"Vasilis Lolos hails from Athens, Greece where the majority of his work has been published. Instead of translating his older work, he decided to just make new ones in English. He takes his kafe with cream, sugar, and cigarettes. This is very serious business. He is also dissapointed with the lack of Nescafe in America. What is it with you Americans and your drip coffee?! Oh, the unimmaginable horror of it ALL!"


για περισσοτερα επισκευτειτε το site του ή και ριξτε μια ματια στο blog του :P





ΥΓ: τα νεα του μπλογκ μας ειναι οτι πλεον λειτουργει κανονικα το MYSPACE μας καθως και το GROUP μας στο FACEBOOK... οποτε σας περιμενουμε και εκει